Saigon en de miljoenen doden van Cambodja

8 december 2008 - Phnum Pénh, Cambodja

Sommige lezersvrienden hadden medelijden met onze vorige reis van 13 uur, nou het kan dus nog iets erger (of naar onze mening leuker!). Het boemeltreintje van Hué naar Saigon doet er namelijk maar liefst drie-en-twinitig uurtjes over! Maar dan heb je ook, zelfs bij regenachtig weer, een prachtig uitzicht over jungle, rijstvelden en tropische stranden. Wederom met de aardige locals in de coupé wezen kletsen. Helaas was de treintafel te klein om ligretto te kunnen spelen, een brief naar de Vietnamese Spoorwegen is onderweg.

Saigon
HELLO MOTO! Gelukkig hebben we filmpjes gemaakt vanaf onze eigen moto-bike want je moet echt de enorme verkeespuinzooi zien om het te kunnen beleven. Vooral als het gaat regenen en iedereen onder de poncho's kruipt, soms met wel drie mede-passagiers tegelijk! Erg leuk dat op een gegeven moment een oud vrouwtje ons hielp met oversteken omdat we het verkeerslicht niet hadden gezien. Granny, bedankt / com' on!

Pagoda met wierookSaigon komt westers over op sommige punten; de mensen kleden zich stijlvol, erg veel verkeer en iedereen probeert een graantje van de toeristen mee te pikken. Jammer dat dat laatste ook zorgt voor "wat koelere" omgangsvormen naar toeristen toe, oftewel onze eerste afsnauw-partijen van de vakantie terwijl we goede bedoelingen hadden. Op andere manieren is Saigon juist weer oosters; levende varkens achterop scooters, overal lootjesverkooppunten en vele pagodes. Vooral al die prachtige bewierookte altaren en vele draken zijn enorm de moeite waard. Daarnaast ook het war-museum bezocht. Vreselijke foto's met te jonge GI Joes die in de jungle Vietnamese burgers ombrengen. En niet te vergeten Agent Orange, het ontbladeringsmiddel van de Amerikanen, wat erg giftig is waardoor nog steeds misvormde babies worden geboren.

Cambodja, Phnom Penh
Eindelijk na de Vietnamese heisa weer ff rust aan het bolletje; Cambodja is een oase van vredelievendheid. Tuc-tuckers snappen hier zelfs dat als je "no-thank-you" zegt, je dan geen zin hebt in hun diensten (en neeee, ook niet 5 seconden later). De mensen kijken je aan als je iets aan ze geeft, willen je oprecht helpen en doen hun best om je te begrijpen: Vietnamezen, kom eens langs zou ik zeggen!

Je krijgt helemaal respect voor de Cambodjanen als je je een beetje in hun geschiedenis verdiept. De Vietnam-oorlog is dan 15 jaar vreselijk geweest, de Rode Khmer van Pol Pot heeft het volk van '75 tot '78 echt angstaanjagend behandeld. Toen zij aan de macht kwamen werd het land teruggezet in het jaar nul. Een totalitaire politiestaat waarin geen geld, wetenschap en vrijheid meer bestonden en jezelf doodwerken op het platteland tot nieuw (verplicht) ideaal verheven werd. Een negatieve kruising tussen Mao, Stalin en Hitler eigenlijk. 2 miljoen doden op een bevolking van 10 miljoen is geen kattepis.

Martelcentrum S21We hebben S21 alias Tuol Slenh bezocht, het martel-centrum uit die tijd. Het was echt te verschrikkelijk voor woorden. Foto's van de 17.000 mensen die in deze voormalige basisschool  gevangen zaten staren je leeg-ogig aan, 7 mensen hebben het overleefd. De "bewakers" waren 10-15 jaar, ze zouden op die leeftijd nog geen gewetensvorming hebben. Alle mannen, vrouwen, kinderen en ouderen werden door hen gemarteld met half-verdrinking, electroschokken, schorpioenen / slangen en nagels uittrekken. Als je geluk had dan stierf je als ze per ongeluk in een dronken bui te ver met je gingen. Gemiddelde gevangenistijd (voor overlijden); 3 maanden. Erg goed gedocumenteerd hoe het regime met zijn terreur de samenleving kapotmaakte, jammer dat de Cambodjanen zelf over deze gruwelperiode niets vertellen aan familie en anderen.

Als vervolg op deze horror-ervaring zijn we naar the Killing Fields geweest, een massagraf-complex 14km verderop. Hier werden 19.000 mensen naartoe vervoert om geblindoekt genadelothe Killing Fieldsos te worden afgeslacht met landbouwwerktuigen (kogels waren te duur). Met 60 tot 300 tegelijk werden de mensen, soms ook levend, begraven. De lichamen zijn verteerd en zo zijn kuilen ontstaan waar je tussendoor kunt lopen. Door de regen die aarde wegspoelt kom je op de paden botten en kledingstukken tegen, erg luguber. Een boom met bebloede bast waartegen babies werden doodgeslagen voor de ogen van hun ouders (voordat zij zelf werden vermoord) completeerd het beeld.
Ik heb nog nooit zoiets indrukwekkends gezien, de rillingen liepen over mijn lijf.

Overigens ben ik sinds afgelopen zaterdag weer in Nederland, door computerstoringen kon ik dit en een volgend Blogbericht niet eerder plaatsen.

Foto’s

1 Reactie

  1. Rein:
    16 december 2008
    Nou, Erik.. Lekkere afsluiter van je reis. En nu weer gemotiveerd achter je bureautje kruipen. Zo iets leert je wel relativeren zeg.
    Veel succes met het "thuis komen" en tot de 27ste!
    Gr. Rein